Jobs fill your pocket - adventure fills your soul

Eva haar working holiday avontuur

Vier maanden geleden landde ik in Melbourne met een jetlag, een rugzak en vooral geen plan. De start van een avontuur waar ik nu nog steeds middenin zit. Sindsdien heb ik de hele tijd in hostels verbleven. Hostels zijn een ras apart. Het is meer dan een verblijfplaats. Het is strijden om een plaatsje aan het fornuis in de keuken, sukkelen om je lijf uit een stapelbed te wringen, in no-time vrienden maken en een thuis. Een haat-liefderelatie. Vandaar dit korte relaas. 

Mijn eerste maand verbleef ik in een party hostel. Perfecte timing, want toen had ik nog energie voor zo'n oord van verderf.  Maar wanneer de Down Under - Luude remix voor de duizendste keer uit de boxen knalde, werd het tijd om me te verplaatsen naar een iets rustigere plek.

Zo kwam ik terecht in een working hostel op het platteland. Je betaalt er huur en in ruil koppelen ze je aan werk op naburige boerderijen. 

Ik werkte op een zaailingenboerderij. De boer vertelde me dat je aan de stand van de cotyledonblaadjes – de eerste blaadjes van een plant – kan zien hoe het ermee gaat. Als ze hangen, is de plant ‘sad’. En ja, m’n blaadjes hingen soms wat scheef tijdens die werkdagen.

Maar doordat iedere backpacker daar een relatief lange tijd verblijft, vorm je wel een zotte band met je medemensen. Je dealt allemaal met de kakkerlakken, modder en het niet zo glamoureuze boerderijwerk, dus de tijd ná het werk en vooral de weekenden waren een vibe. Een van de backpackers was een dj, dus op vrijdagen en zaterdagen waren er vaak hostel feestjes en daarna zakten we af naar dé taverne in het dorp. Een ervaring in alle connotaties van het woord. Beter kan ik het niet omschrijven.

En dan zijn we aangekomen bij mijn favoriete soort hostel. Een hostel dat aanvoelt als een thuis. Waar je geen vrienden ontmoet, maar familie. In Airlie Beach verbleef ik in zo'n hostel. Het voelde als een natuurlijke habitat. Een magische plek. 

Overdag hing iedereen rond in de tuin, we hebben eens een hele namiddag voor een heel leger gnocchi gekneed en gerold, en ’s nachts sliep ik op een kamer vol vriendinnen. Het was alsof we elke avond een sleepover hadden — liggen fluisteren in het donker, lachen om niks, en ’s ochtends wakker worden en meteen beginnen roddelen. 

In werk vinden op die plek ben ik glorieus gefaald, maar het waren wel 3 leuke werkloze weken. Zoals één van de hostel-wc-quotes het mooi samenvatte: “Jobs fill your pocket. Adventures fill your soul.”

Levenskeuzes in twijfel trekken wanneer je niet kan slapen omdat je kamergenoot oorverdovend snurkt is ook een deel van de ervaring. Ik heb ondertussen een imaginair soundboard in mijn hoofd met alle snurkgeluiden die kamergenoten geproduceerd hebben.

Wat zeker niet altijd op elke plek even evident is, is werk vinden. Gelukkig schieten de connecties die je gemaakt hebt onderweg vaak te hulp. Ik vertrek binnen enkele dagen naar een hotel in de outback (letterlijk in the middle of nowhere) om daar te gaan werken als een all-rounder. Een geweldig koppel dat ik heb leren kennen in Melbourne werkt daar al een tijdje. Ze wisten dat ik strugglede en hebben me de job gefixt. Legends! Accommodatie inclusief, na maanden in hostels ga ik een kamer voor mezelf hebben. Een ware revelatie en luxe!